Mag ik nu heel eventjes, schreef ik in juli, een paar dagen maar, domweg gelukkig zijn? De Franse parlementsverkiezingen waren net achter de rug, de uitslag bezorgde het Rassemblement National een flinke kater, en na de overwinning van Wilders in Nederland was ik werkelijk opgelucht dat we hier voorlopig nog niet aan een premier Bardella hoefden te denken. Je weet niks, zei ik (voornamelijk tot mezelf), misschien wordt morgen alles anders. Fijne vakantie. En werd het een fijne vakantie? De scholen sloten, ik dacht: weet je wat, waarom zou ik niet, nu we toch bezig zijn, eens wat langer dan…