Marie-Agnès

Hallo daar. Goedenavond, bonsoir. Dat is even geleden. Hoe dat komt? De afgelopen maanden had ik het steeds te druk met werken aan boeken van mijzelf en anderen om mijn gedachten over het huidige moment weer eens te ordenen in de vorm van een stukje hier of daar. Tenminste, dat lijkt me de gemakkelijkste verklaring voor mijn radiostilte. Een andere verklaring zou kunnen zijn dat de ingrijpende gebeurtenissen in binnen- en buitenland, en daarmee de theorieën, duidingen en analyses, de ene nog diepgravender dan de andere, zich zo snel opvolgden dat het toevoegen van mijn vijftig cent me een nogal…

Oude ansichtkaarten uit Parijs

Januari is een maand om vooruit te kijken. Niet terug. December is al zo vol van weemoed. December is, als je niet uitkijkt, dit: Bij stillen nacht. Vaak brengt bij stillen nacht ’t Geheugen voor mijne oogen,– Terwijl ’k den slaap nog wacht,– De dagen, die vervlogen: Den lach, ’t geween Van lang geleen: De min, toen uitgesproken; Den blik vol glans Geloken thans, De harten – nu gebroken Zoo brengt bij stillen nacht ’t Geheugen voor mijne oogen Terwijl ’k den slaap nog wacht De dagen – die vervlogen. En dan zet een Grappelli een smartelijk viooltje in, na…

Niemand moet het doen

Een man komt na een lange werkdag thuis, omhelst in de keuken zijn partner, kust zijn kinderen. ‘Hoe was je dag?’ vraagt zijn partner. ‘Uitstekend, mijn idee voor vapes met computerspelletjes is er eindelijk door. De Smartvape. Iedereen was dolenthousiast.’ Een fles goede wijn gaat open, dit moet gevierd. ‘Dus je speelt een spelletje op je vape, en als je naar een volgend level wilt, moet je eerst een trekje nemen. Briljant, vind je niet?’ Nu kijkt de partner zuur. ‘Is de wijn niet goed?’ De partner slikt moeizaam. ‘Ik had het misschien niet goed begrepen. Jij doet daar toch…

Brief aan J.

(Nagekomen bericht. Dit is een licht herschreven versie van een stuk dat in juni 2023 in Hollands Maandblad verscheen.) Beste J., De nacht is eindelijk voorbij. Ik zit in het zolderraam en houd mijn gedachten zo klein mogelijk. Ik kijk. Een houtduif op een elektriciteitskabel. Verderop de linden aan de Seine. Tussen hun stammen de schittering van vroege zonnestralen op het water. Onder mij ons tuintje; de bloeiende egelantier, de wild groeiende druif, de eeuwenoude muren – en in het wat diffuse, naar Seurat zwemende ochtendlicht zie ik ineens jou van boven. Je staat voor de hoge muur aan de…

Het land van mijn zoon

Het aardige van emigreren is de voortdurende confrontatie met je eigen onwetendheid. Ook in het land van herkomst was je onwetend, maar daar viel het minder op. In het begin zijn het de details. Je nieuwe landgenoten gebruiken voor de afwas liever een schuurspons dan een afwasborstel. Waarom? Het nieuwe land kent duizend kazen maar nauwelijks kaasschaven. Hoe dat zo? Een achteloze verwijzing naar een beroemde televisiepresentator/popzanger/actrice uit de jaren negentig gaat aan je voorbij; je vrienden schieten in de lach, en jij, de emigrant (voor hen de immigrant), lacht schaapachtig mee.    Voordeel: de emigrant leert al gauw nimmer…