Zondagmiddag, het regende weer, bij wijze van tijdverdrijf schreef ik voor het eerst in mijn leven een korte scène in het Engels. Ik had natuurlijk eerder al wel wat teksten in het Engels geschreven, maar nooit fictie. Een specifiek idee voor de scène had ik niet; ik begon met een zin, en zoals dat gaat volgden al gauw wat andere zinnen, totdat er toch, op de een of andere manier, een tragikomisch stukje was ontstaan waarin iets van betekenis schemerde. De stijl was eenvoudig, het geheel wat sober – het was geen Nabokov, maar het had wel wat. Nu weet…