Vrijwel elke roman kent een verhaal over een moeder, zo ook De schaduwschrijver. Maar misschien is er een betere reden om deze boekenweek juist deze roman te lezen. De recensent van NBD Biblion verwoordde het eind vorig jaar als volgt:

“De Amsterdamse strafpleiter mr. Samuel Goedman (…) rekruteert Ilja als ghostwriter/schaduwschrijver voor zijn memoires. Goedman blijkt samen met ene Kevin Herman de politieke partij NV-15 – anti EU en ‘eigen volk eerst’ – op te richten en Ilja wordt gechanteerd om hun tekstschrijver te zijn. Anders dan de auteur vooraf stelt*, is de associatie met mr. Theo Hiddema, Thierry Baudet en Forum voor Democratie vrijwel onontkoombaar. (…) Sterk boek: accuraat en actueel.”

Het is diezelfde Kevin Herman die in De schaduwschrijver tegen Ilja zegt: ‘Waarom is het voor de huidige generatie creatieven zo’n gek idee het kwaad niet alleen in zijn bek te kijken, maar ook kapot te knallen? Jullie willen niets doen, jullie willen alleen maar iets zijn. (…) Malraux had tenminste de ballen tegen het kwaad op te staan! Orwell, Hemingway! Allemaal vochten ze in Spanje tegen Franco! Al moesten ze er de Pyreneeën voor over, een oceaan! (…) Kijk nou toch eens naar jezelf. Jij laat fascisten in jouw eigen stad jouw eigen stadgenoten afmaken en gaat rustig verder met je romannetje.’

‘Het probleem is,’ antwoordt Ilja, ‘dat ik steeds maar niet weet wie nu eigenlijk de fascisten zijn.’

***

 

* De recensent zal op de aan Dostojevski ontleende disclaimer doelen: “Het spreekt vanzelf dat zowel de schrijver van deze herinneringen als de herinneringen zelf een vrucht van de verbeelding zijn.”